قرائت حفص از عاصم در نگاه مفسرین (طبری،قرطبی و فخررازی)

قرائت و تلاوت ، یکی از دغدغه های مسلمانان ، از ابتدای نزول وحی بوده است.از همان آغاز،عده ای به این امر پرداخته وعهده دار قرائت و آموزش قرآن در جامعه اسلامی بودند. با وجود تمام تلاش ها و احتیاط و امانت داری ، اختلاف قرائت در قرآن راه یافت. البته در دوران حیات پیامبر ، گاهی اختلاف قرائت پیش می آمد و اختلافات به ایشان عرضه می شد .پیامبر یکی یا هر دو قرائت مطرح شده را تصویب می کردند. ایشان برای رفع عسر از امت ، در این موضوع خیلی سخت نمی گرفتند و اختلاف قرائت را تا زمانی که مخل بر معنی نمی دیدند، خطرناک نمی دانستند. پس از متحد ساختن قرائات مصاحف در زمان عثمان، مسلمانان دوباره گرفتار اختلاف در قرائت قرآن شدند. تا این که، ابوبکربن مجاهد(245-324ق.)، با انتخاب هفت قرائت از قاریان قرن دوم هجری و تدوین آنها در کتاب السبعه فی القراءات، باب اجتهاد در قرائت قرآن را برای همیشه مسدود کرد. مصحف امروزی قرآن، -در اکثر سرزمین های اسلامی- بر اساس قرائت حفص از عاصم نوشته شده است. در این رساله، تلاش می شود این قرائت در کتب تفسیری اهل سنت بررسی گردد و دیدگاه مفسرانی چون طبری ، فخر رازی و قرطبی در رابطه با این قرائت تقریر شود. «بررسی دیدگاه حفص از عاصم در کتب مفسران» عنوان رسال? حاضر است که در سه فصل تنظیم گردیده است و سعی شده است تا علاوه بر تبیین هدف اصلی رساله که همان بررسی قرائت حفص از عاصم در کتب مفسران می باشد، مفهوم قرائت ، دلایل پیدایش اختلاف قرائت ، تاریخ قرائات و همچنین اثر قرائات در احکام فقهی نیز آشکار گردد. این پایان نامه در سه فصل تنظیم گردیده است: فصل اول به مفهوم قرائت می پردازد؛ این فصل به دلایل پیدایش اختلاف قرائت و تاریخ قرائت و شرح حال ائمه هفت گانه قرائت اختصاص دارد و اساتید، شاگردان و راویان هر یک از این قاریان، معرفی می گردند. فصل دوم کاوشی پیرامون حفص از عاصم در کتاب های تفسیر طبری، فخررازی و قرطبی می باشد و این قرائت از لحاظ قواعد دستور زبان عربی بررسی می گردد. فصل سوم اثر قرائت در احکام شرعی را مورد مطالعه قرار داده و محتوی آیات فقهی دارای اختلاف قرائت و همچنین دیدگاه فقها در رابطه با قرائات می باشد